Fundusz ubezpieczeniowy to kwota rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na udziale własnym (netto), która umożliwia zakładowi ubezpieczeń wywiązanie się ze zobowiązań (czyli wypłatę odszkodowań) wobec ubezpieczonych.
Prowadzenie działalności ubezpieczeniowej wiąże się z bardzo dużym ryzykiem, dlatego w rachunkowości ubezpieczeniowej oraz zarządzaniu zakładem ubezpieczeń tak ważną rolę odgrywają rezerwy na wydatki w przyszłości. Tylko one zwiększą szanse na zapewnienie płynności finansowej. Zakład ubezpieczeniowy, który nie posiada odpowiedniej rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej naraża siebie oraz swoich klientów na wielkie ryzyko.
Zdaniem zachodnich specjalistów wskaźnik rezerw powinien wynosić co najmniej 150% zbioru składek ubezpieczeniowych.
Na obligatoryjne rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe składają się:
- rezerwa składek,
- rezerwa na ryzyka niewygasłe,
- rezerwa na niewypłacone odszkodowania i świadczenia (w tym na skapitalizowaną wartość rent),
- rezerwa na wyrównanie szkodowości (ryzyka),
- rezerwa w dziale ubezpieczeń na życie, gdy ryzyko lokaty (inwestycyjnej ponosi ubezpieczający,
- rezerwa na premię i rabaty dla ubezpieczonych,
- pozostałe rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe, przewidziane w statucie.
Dla sprawnego funkcjonowania zakładów ubezpieczeń największe znaczenie mają rezerwa na niewypłacone odszkodowania i świadczenia oraz rezerwa składek.
Zakłady ubezpieczeń zaliczają rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe do kosztów operacyjnych.
Ubezpieczyciele mają do dyspozycji następujące metody tworzenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych:
- indywidualna - polega na odrębnym ustaleniu dla każdej umowy ubezpieczenia,
- ryczałtowa - polega na ustaleniu rezerwy zbiorczo dla całego portfela ubezpieczeń lub jego części jako procentu zbioru składki lub wartości wypłaconych odszkodowań i świadczeń,
- aktuarialna - polega na ustaleniu rezerwy z zastosowaniem metod matematyki i statystyki ubezpieczeniowej.
Metody i zasady naliczania rezerw powinny być szczegółowo i jednoznacznie zdefiniowane w planach ubezpieczycieli. Warto także wspomnieć, że zgodnie z zasadą ciągłości bilansowej metody i zasady tworzenia rezerwy nie mogą się zmieniać w ciągu roku obrotowego.
Co się jednak dzieje, jeżeli roszczenia osób uprawnionych nie mogą być pokryte z aktywów stanowiących pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych? W takim przypadku pokryciem roszczeń osób uprawnionych do odszkodowania z umowy ubezpieczenia obowiązkowego (np. OC właściciela pojazdu) zajmuje się Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny.
Dowiedz się więcej o UFG
